NÄIN LÖYDÄT KIRJAILIJAMUSEON (HS, 21.10.09, C9)

NÄIN LÖYDÄT KIRJAILIJAMUSEON (HS, 21.10.09, C9)

Op deze manier vind je een schrijversmuseum (in Europa)

En waar vinden we dat? In Europa, dus in Rusland, Engeland, Frankrijk of Italië, jaja, maar ook in Nederland en België!
Vlak voor de boekenbeurs in Helsinki wijdde HS een heel katern aan nieuwe boeken en op bladzijde 9 aan schrijversmusea met een mooi geïllustreerde kaart, waarop die in Europa worden aangegeven en aangeprezen. En welk gezicht kijkt me aan, bijna midden op de pagina? Het lieve meisjesgezicht van Anne Frank met een verwijzing naar het "Anne Frank Huis, Prinsengracht 263, Amsterdam. Salainen siipi, jossa Anne Frankin perhe piileskeli kaksi vuotta natsimiehitystä. Murrosikäinen Anne Frank kirjoitti kuuluisan päiväkirjansa lapsenelämästä vainottuna ja eristyksissä." Over Anne Frank vind je op de website van HS ook het een en ander en verder op de site van het Anne Frankhuis: http://omamaailma.hs.fi/ en http://www.annefrank.org/splashpage.asp .

Het tweede schrijversmuseum dat tot mijn verrassing genoemd werd is dat van Multatuli oftewel Eduard Douwes Dekker, de moedige en ook wel wat eigenaardige negentiende eeuwse auteur van de 'Max Havelaar', dat na WO II als boek en film over de hele wereld bekend is geworden, ook in Finland. Zie verder www.multatuli-museum.nl (ook in het Engels). Het museum bevindt zich in Amsterdam.

Een derde museum wordt op de kaart naar voren gehaald, een vrijwel nieuw museum zelfs, waar HS op 3 oktober ook al uitvoerig over had geschreven: "Tintti seikkailee uudessa museossa.". OK, en waar dan? In Louvain-la-Neuve, het Waalse deel van de oude universiteitsstad Leuven ten zuiden van de taalgrens. Het gaat dus over het Hergé-museum (www.museeherge.com), waarover HS op 3 oktober schrijft: "Belgialaisten ylpeyden kohde, Hergé (1907-1983) ja hänen tunnetuin luomuksensa Tintti ovat saaneet uuden komean museon Louvain-la-Neuveen, joka on noin puolen tunnin matkan päässä Brysselista." Jaja, ook wel een beetje 'ons Kuifje', als we wat groter denken dan alleen maar Hollands :-). Hoeveel exemplaren in hoeveel talen van het dagboek van Anne Frank er bestaan weet ik niet, maar Georges Prosper Remi Hergé mag er ook zijn: "Tintti-albumeja on myyty 230 miljoona kappaletta ja niitä on käännetty 80 kielelle." Dat is niet niks, lijkt me.

Vergelijk voor Anne Frank bijvoorbeeld mijn artikel (in het Nederlands) 'Historia nykypäivälle, Anne Frank' uit 2001 op de site van de zustervereniging, de Nederlandse Vereniging in Finland, www.nederlandsevereniging.fi :-).

Met groet, Petrus

EINDHOVENISSA KASVAVAT MUOTOILUN IDUT (HS 27.10.09, C1)

In Eindhoven groeien er kiemen van design.

Zoals iedereen die HS leest wel weet, strijden Eindhoven en Helsinki om de titel van Wereld- Designstad: "Eindhoven ja Helsinki kilpailevat Maailman designkaupungin tittelistä." Dat moeten ze zeker doen en hoe deze wedstrijd afloopt, zullen we wel merken. Philipsstad Eindhoven presenteert zich de laatste tijd in ieder geval modern en internationaal.
In oktober was er daar een designweek, waarbij meesterstukken van afgestudeerden van de designacademie (THH Eindhoven) aan het publiek werden getoond, met veel succes overigens. Li Edelkoort van het Eindhovense Designhuis was daar ook actief. "Sen lisäksi vaikutusvaltainen trendianalyytikon Li Edelkoortin luotsamassa Designhuisissa oli esillä Talent-näyttely, johon oli koottu lähes parisataa muotoilun lopputyötä kymmenistä euroopalaisista muotoilukouluista." Een kort commentaar levert Hanna Pöppönen onder de sprekende titel: "Eindhovenissa on aineksia." Inderdaad, Eindhoven heeft echt wel wat te bieden! Niet voor een elite, maar voor velen ...
Een hartig commentaar uit de mond van Li Edelkoort kan ik de lezer/es niet onthouden: "Pohjoismaiden muotoilukouluissa opetus on fiksua, mutta ehkä se ei perustu niin paljon intuitiiviseen puoleen ihmisissä. Sen pitäisi olla pehmeämpää ja leikkisämpää." De Scandinavische designscholing heeft allerhand fijns op het gebied van designonderwijs te bieden, maar vergeten ze daar niet de intuitieve kant van de mens een beetje? Hun designopvatting zou wat zachter en speelser kunnen zijn.
Misschien wel, wie weet. Bij vergelijking van tijdschriften valt het me wel op, dat Nederlandse tijdschriften (zoals Plus, Libelle of Margriet) inderdaad speelser zijn, voor Finse smaak zelfs op het naieve af. Bedoelt Li Edelkoort dit wellicht?
Met groet, Petrus